آنالیز جمعیت مجازی (vpa)، تعیین الگوی بازگشت شیلاتی و آنالیز گروه های همزاد خرچنگ شناگر آبی portunus segnis (forskal, ۱۷۷۵) در آبهای ساحلی خلیج فارس و دریای عمان (استان هرمزگان)

این پژوهش در آبهای منطقه سیریک تا اطراف بندرعباس و قشم و از اردیبهشت ماه سال 1389 تا مهرماه 1390 صورت گرفت. نمونه برداری به صورت ماهانه و با تور ترال کف ویژه میگو صورت گرفت. در این تحقیق مشخص گردید ضریب تلاش صیادی در نقطه بیشینه تولید پایدار، برابر 1/1 می باشد. در این سطح میزان محصول (msy) به 2/302 تن، میزان توده زنده بقاء یافته در دامنه زمانی محاسباتی به 6/131 تن و میزان ارزش اقتصادی حاصل از صید خرچنگ شناگر آبی به 3/625 دلار می رسد. کاهش 20 % میزان تلاش صیادی منجر به تولید محصول کم تر اما با میزان بهینه صرفه اقتصادی (mey) معادل با 1/633 دلار خواهد بود. بررسی الگوی recruitment نسبی این گونه خرچنگ نشان داد که در استان هرمزگان بیشترین درصد با قابلیت صید در مهرماه وجود دارد و سن احیاء و یا بازگشت شیلاتی تقریباً 5/0 سال (6 ماه) با عرض کاراپاس 91 و 110 میلیمتر به ترتیب برای جنس های ماده و نر خرچنگ شناگر آبی تخمین زده شد. بر اساس نتایج حاصل از آنالیز گروه های همزاد به روش باتاچاریا، حداقل سه گروه سنی در تمامی فصول سال های 91 -1389 و برای هر دو جنس نر و ماده خرچنگ شناگر آبی تشخیص و جداسازی شد. همچنین این گروه ها در برخی ماه ها به ویژه در جنس ماده خرچنگ، درجاتی از هم پوشانی را نشان دادند.